به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از سفیر هراز، شاید برخی‌ها گمان کنند که جانبازان در فرایند زندگی خود، هیچ مشکلی ندارند اما نمی‌دانند این جماعت باحیا با چه مشکلاتی روبه‌رو هستند.

اگر چه مسائلی دست به دست هم داد تا آنها کمتر از مشکلات بی‌شمار خود مطالبی بیان کنند اما چرا زمانی که مسئولین محترم بنیاد شهید و امور ایثارگران از کم و کیف این مشکلات اطلاعات کافی دارند، آستین‌های خود را بالا نمی‌زنند تا گره‌ای هر چند کوچک از آلام این قشر فراموش شده حل شود.

مگر قرار است جانبازان ما عمر نوح را تجربه و سال‌ها صبر کنند تا بلکه به صورت قطره چکانی قوانین مربوط به آنها به مرحله اجرا درآید.

به راستی چه کسی است که نداند در حال حاضر یکی از مهم‌ترین مشکل جانبازان در بخش بهداشت و درمان و بعد از آن اشتغال، مسکن است که زندگی روزمره آنها را تحت فشار قرار می‌دهد.

اینکه برای هزینه دارو و درمان فرزندان خود در ابتدا مبلغ را پرداخت و سپس با کپی از صفحه اول دفترچه بیمه به همراه نسخه پزشک، آن را به کارشناسان بنیاد تحویل و آنها نیز با جمع‌آوری نسخه‌های دیگران مدارک را در یک روز مشخص تحویل بیمه ایران می‌دهند و پس از بررسی به مدت سه الی چهار ماه و یا بیشتر مقداری از آن خرج‌کرد را به حساب جانباز واریز می‌کنند، ظلم بزرگی است که در حق جانبازان روا می‌شود تازه اگر مسئولان  بیمه ایران به مدارک ارسالی گیر ندهند، این کار شدنی می‌شود.

اگر چه در برخی موارد به دلیل گیر دادن‌های بی‌مورد، جانبازان را به سمت و سویی سوق می‌دهند که از پیگیری پشیمان و از گرفتن مبلغی که هزینه کردند صرف نظر کنند.

این حکایت تلخ جانبازان به‌ویژه جانبازان شهرستان آمل از استان مازندران است، شهرستانی که به لحاظ درصد جمعیت، به اندازه چند استان آزاده، جانباز و یا شهید تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران کرد.

امسال دومین سالی است که نه تنها بچه‌های جانباز بلکه خانواده‌های محترم شهدا و آزادگان نیز با این مشکل دسته و پنجه نرم می‌کنند و کسی هم از مسئولین بیمه ایران در شهرستان آمل و دیگر شهرهای استان پاسخگوی این مهم نیست اگر‌چه مسئولین بنیاد شهید این شهرستان تمامی سعی و تلاش خود را به کار گرفتند تا بلکه این گره را باز کنند اما از قرار در داخل این گره که از سوی بیمه ایران به بهانه ازدواج احتمالی فرزندان جانباز، میادین مین بسیار وسیعی شکل گرفته که باز شدنش را با مشکلات بیشتر روبرو می‌کند.

همین امر موجب شد که تا به امروز فشار زیادی را از لحاظ روحی و روانی به افراد تحت پوشش بیمه به ظاهر تکمیلی، تحمیل کند و دقیقا مشخص نیست که چه زمانی این میدان مین آن هم از نوع نامنظم، باز می‌شود.

این معضل برای بسیاری از عزیزان جانباز قابل تحمل نیست چون سال‌ها به این نامهربانی‌ها عادت کردند اما تحمل مسائل حاشیه‌ای پیرامون این موضوع، بسیار آزاردهنده است به‌ویژه زمانی که بدانی پس از جنگ در این کشور رسم شد تا خدمات به ایثارگران را در بوق و کرنا قرار دهند اما دریغ از اجرای بسیاری از آن قوانین مربوط به این قشر بی‌ادعا.

آری طعنه‌های برخی افراد در جامعه درباره اینکه شما دیگر چه مشکلی دارید، همه چیز که به شما تعلق دارد و... بدجوری آزارشان می‌دهد.

چه می‌دانم شاید آنها چنین می‌اندیشند که جانبازان نیز از حقوق‌های نجومی و یا پاداش‌های آنچنانی برخوردارند و یا اینکه دارای خودروهای میلیاردی و فرزندانشان در ویلاهای شمال، کیش و... زیر آفتاب تابان خوابیدند تا ویتامین D آنها تکمیل شود.

ای کاش برخی از آن‌هایی که حسرت جانبازان را در سر دارند، می‌دانستند حال و روز این عزیزان چگونه می‌گذرد تا بر زخم کهنه آنها نمک نمی‌ریختند.

ای کاش سرداران وزارت بهداشت و درمان به همراه مسئولین بنیاد شهید و ایثارگران طرح غربالگری را برای همه جانبازان به مرحله اجرا می‌گذاشتند.

ای کاش رسیدگی به امور جانبازان، آزادگان و خانواده شهدا تنها به سرکشی‌های همراه با عکس و فیلم خلاصه نمی‌شد و به معنای واقعی به مشکلات این قشر که امنیت امروز ما مدیون آنها است رسیدگی می‌شد.

ای کاش مسئولین محترم بیمه ایران کمی از تلاش خود را در راستای حل مشکلات این قشر به کار می‌گرفتند تا جانبازان و یا پدران و مادران سالخورده شهدا در پیچ خم کاغذ بازی‌های من درآوردی و بروکراسی اداری گرفتار نمی‌شدند.